စိတ္အားငယ္ေနခ်ိန္တုိင္း ဖတ္ၾကည့္ဖုိ႔

အဲ့ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပႆနာ မ်ား စိတ္ရႈပ္ရတဲ့ေန႔တစ္ရက္ပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့ေခါင္းထဲမွာဆုိရင္ အ ခက္အခဲေတြနဲ႔ စိတ္ရႈပ္စရာကိစၥေတြပဲ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ကၽြန္ ေတာ္လည္း ေျခဦးတည့္ရာ ေရာက္တတ္ရာရာေနရာေတြကုိ လမ္း ေလွ်ာက္ထြက္လာခဲ့ရင္ တစ္ေနရာကုိေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ေရွ႕ ျမင္ကြင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကုိအာရံုစုိက္လာေစခဲ့ပါတယ္။

လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚ အဘိုးအုိတစ္ဦး ကုလားထုိင္တစ္လံုး ေပၚမွာ ထုိင္ေနၿပီးေတာ့ စီးၿပီးသားဖိနပ္အေဟာင္းေတြကုိ ျပန္ၿပီး ေရာင္းေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့အထင္ သူ႕အသက္ကလည္း ၇၀ ေက်ာ္ အရြယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ သူ႔ပံုစံကလည္း ဆင္းဆင္း ရဲရဲနဲ႔ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ အ ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဖိနပ္ေတြကုိလည္း ဘယ္သူမွဝယ္ယူေသးတာ ကုိေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ရေသးဘူးဗ်။ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ့ စိတ္ထဲသနား စိတ္ဝင္လာၿပီး တစ္ခုခုသြားၿပီးေပးတာမ်ိဳး ေကၽြး တာမ်ိဳးလုပ္ခ်င္ ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့လက္ထဲမွာလည္း ဘာမွမရွိေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနလုိက္တယ္။


အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အဘုိးအုိနားကုိ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ခ်ည္း ကပ္လာတာကုိ ေတြ႔လုိက္တယ္။ အဲ့ဒီကေလးမေလးကလည္း အဘုိးအုိကုိ စကားေတြ ကပ္ေျပာေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ တစိုးတစိၾကားမိလုိက္ တယ္ေလ..။

“ ဘုိးဘုိး သမီး ဘိုးဘုိးရဲ႕ ဖိနပ္ကေလးေတြကုိ တုိက္ပါရေစ” တဲ့။ ဒီလုိဆုိလာေတာ့ အဘိုးအုိကလည္း ၿပံဳးျပၿပီး ခြင့္ျပဳေပးလုိက္တယ္။
ေနာက္ ကေလးမေလးက ဆက္ေျပာတယ္။ “ သမီးဖိနပ္ေတြ တုိက္ ေပးၿပီးရင္ေလ သမီးကုိေတာ့ မုန္႕ဖိုးေပးပါေနာ္။ အဲ့ဒီမုန္႔ဖိုးနဲ႔ သမီး ေမာင္ေလး ေက်ာင္းအက်ီၤဝယ္ေပးခ်င္လုိ႔ပါ” လုိ႔ ေျပာေတာ့ အဘုိး အုိလည္း မ်က္ရည္ဝဲၿပီး ကေလးမေလးကုိ ႏွစ္သိမ့္တဲ့ အၿပံဳးေလးနဲ႔ ၿပံဳးျပတယ္။

ဒီျမင္ကြင္းကုိ ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသားခံစားခ်က္ကုိပံု ေဖာ္မိၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း မ်က္ရည္က်ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳး သနားစရာေကာင္း တဲ့ ျမင္ကြင္းေလးမွာ ဘာဆက္ျဖစ္အုန္းမလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ေန ပါေသးတယ္။

အဘိုးအုိက ကေလးမေလးကုိ “ အုိ သမီးကေလးရယ္၊ ဒီဖိနပ္တုိက္ တာကုိ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ သမီးလုိခ်င္ေနတဲ့ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးကုိ ဘိုး ဘိုး အခုပဲလုိက္ဝယ္ေပးမယ္ လုိက္ခဲ့” ဆုိၿပီး ကေလးမေလးရဲ႕လက္ကုိ ဆြဲၿပီး ေစ်းတန္းရွိရာကုိ ႏွစ္ဦးသားအားအင္အျပည့္နဲ႔ ေလွ်ာက္ လွမ္းသြားတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကုိ ရပ္ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ ေယာက္ က်န္ရစ္ ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့ အိမ္ျပန္လမ္းေတြ အားေတြအျပည့္နဲ႔ ျပန္ျဖစ္ လာခဲ့ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အားလံုးကုိယ္စီမွာ ကိုယ့္အခက္အခဲနဲ႔ ကုိယ္ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳး အခက္ အခဲ ေတြၾကားမွာ စိတ္ပ်က္၊ စိတ္အားမငယ္ေနပဲ အျခားကုိယ့္ထက္ ဘဝ ေပးအေျခအေန ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါေသး လားဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ျပန္လည္အားေပးၿပီးကိုယ္ က ေရာသူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ အခက္အခဲေတြအတြက္ ကုိယ့္မွာရွိတာေလး နဲ႔ ဘယ္လုိၾကင္နာစြာကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၿပီး အဲ့ဒီ ကေနရလာတဲ့ ပီတိေလးနဲ႔ ကုိယ့္ကုိကိုယ္ျပန္ႏွစ္သိမ့္ကာ အခက္အ ခဲေတြကုိ ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္လုိ႔ရတယ္ဆုိတာ………

ေရႊဝတ္မႈန္(ေရႊအင္းေလး)
www.khunnaymedia.com